مدتهای مدیدی است که خودم را از دخالت در امور سیاسی محروم کرده ام. از همان بیست و دو سه سالگی اما همیشه سیاست موضوعی مورد علاقه من بوده است و آنهم به خاطر پیوندی که با وطن دارم و گذشته سیاسی من. تا اینکه از طرف تلویزیونی که برای خودش در امریکای لاتین اعتباری دارد برای مصاحبه ای دعوت شدم و اینهم بخشی از ان. با خودم گفتم حیف است که ذولفقار علی در نیام باشد و زبان سعدی در کام. بالاخره انهمه خواندن ها و شنیدن ها و دیدن ها ، کتک خوردن ها و زندان ها، قهرمانی ها و ضد قهرمانی ها، افتخارات و بد نامی ها، شاید به دردی بخورد. یاد گرفته ام و یا حداقل تنها به خودم حق میدهم که ناظر باشم تا مداخله گر. دلم بیشتر برای بشریت میسوزد که چگونه اداره میشود، که چطور در جهان این قدرت است که حکومت میکند، اصلا سیاست یعنی بازی قدرت و جهان از هر سلامی خالیست. به هر حال برای انها که اسپانیائی نمیدانند خلاصه داستان از این قرار است که یک سناتور جمهوری خواه امریکا مدعی است که خطر ایران در امریکای لاتین به قدری است که ممکن است از ونزوئلا به خاک امریکا حمله اتمی بکندو نظر من. بعد از انهمه سالها بار دیگر من و عالم سیاست.